Ik ben duizend-en-één gedachten in één hoofd. Meestal luisteren al die gedachten samen naar de naam Sara, hoewel sommige verdwaalde gedachten wel eens met hun ogen rollen of zachtjes grinniken wanneer ik weer eens iets vergeet, schrik heb voor de regen, of niet kan wachten tot een cake helemaal is afgekoeld om hem te proeven.
​
Als hoogsensitief persoon ervaar ik dagelijks de uitdagingen die gepaard gaan met het intens voelen van de wereld om me heen. Toch weerhoudt niets mijn creatieve geest ervan te blijven dromen en vast te houden aan de mooie dingen in het leven. De rijkdom van mijn innerlijke wereld is een bron van inspiratie, zelfs wanneer de buitenwereld overweldigend kan zijn.​​
Mijn interesse in neurodivergent denken, en meer specifiek in hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit, helpt me de complexiteit van mijn gedachten en gevoelens beter te begrijpen. Het is een manier van kijken naar de wereld die dieper graaft, die meer nuance ziet en ruimte biedt voor nieuwe inzichten.
​
In mijn leven vind ik vaak betekenis in de kleine dingen om me heen. Wat anderen misschien als toevalligheden beschouwen, zie ik als verbindingen tussen wat zichtbaar is en wat meestal onbenoembaar blijft. Deze momenten geven mijn wereld extra lagen en maken het leven voor mij bijzonder.
​
Ik ben Sara, en in mijn hoofd is er altijd ruimte voor nieuwe ideeën, creativiteit en de zoektocht naar de verborgen schoonheid in alles wat ik tegenkom.​
BEELD en de TAAL?
​
Er komt altijd een moment waarop we een naam moeten geven aan iets nieuws. Geen enkel woord bestond ooit voordat het werd uitgevonden. Het proces van benoemen vereist niet alleen duidelijkheid en kracht, maar ook inzicht en soms een vleugje humor. Verschillende namen werden overwogen, totdat een van mijn liefste vriendinnen de woordspeling BEELD en de TAAL bedacht. Het was alsof een geurige bloembom ontplofte en ineens was daar de juiste naam.
​
Beeld en Taal kunnen in allerlei vormen verschijnen en verschillende zintuigen aanspreken. Van jongs af aan heb ik vooral een visueel geheugen. Wat ik zie, laat een diepere indruk of herinnering achter dan wat ik alleen hoor. Wanneer ik iets helder wil krijgen, grijp ik vaak naar een beeld door middel van taal. Dit is mijn manier van communiceren geworden. Door een gevoel te visualiseren, laat ik alle gedachten aan het woord, totdat we bij de essentie komen. Het stelt me in staat om te tonen wat er van binnen gebeurt. Het maakt me tot wie ik ben, samen met mijn duizenden gedachten uiteraard.